تلفن سانترال مرکزی و تنظیمات سانترال پاناسونیک 7730

 

سانترال شهر قدس

سانترال برخی از گیرنده های او از دیافراگم های فولادی استفاده می کنند. - 29 دسامبر 1874، گری دستگاه آهنگ های موسیقی خود را نشان می دهد و "نغمه های آشنا را از طریق سیم تلگراف" در کلیسای پرزبیتریان در هایلند پارک، ایلینوی ارسال می کند. 2 ژوئن 1875 الکساندر گراهام بل صدای کندن نی های فولادی را با استفاده از ابزارهای آهنربای الکتریکی منتقل می کند. 1 ژوئیه 1875 بل از یک تلفن سانترال "دارای چوبه دار" دو جهته استفاده می کند که قادر بود "صداهای نامشخص اما شبیه صدا" را منتقل کند اما گفتار واضحی نداشت. فرستنده و گیرنده هر دو ابزار مغناطیس الکترومغناطیسی یکسانی بودند. - 1875 توماس ادیسون با تلگراف آکوستیک آزمایش کرد و در نوامبر یک گیرنده الکترودینامیک ساخت اما از آن بهره برداری نکرد. 11 فوریه 1876 الیشا گری یک فرستنده مایع را برای استفاده با تلفن سانترال اختراع کرد، اما آن را ساخت. 14 فوریه 1876 (حدود 9:30 صبح) گری یا وکیلش اخطار گری برای تلفن سانترال را به اداره ثبت اختراعات می آورد. وکیل بل درخواست ثبت اختراع بل را برای تلفن سانترال به اداره ثبت اختراع می آورد. وکیل بل درخواست کرد که فوراً در صندوق نقدی ثبت شود. حدود دو ساعت بعد اخطار الیشا گری در cash blotter ثبت شد. اگرچه گری می توانست اخطار خود را به یک درخواست ثبت اختراع تبدیل کند، اما این کار را نکرد. 7 مارس 1876 ثبت اختراع 174465 بل در ایالات متحده برای تلفن سانترال اعطا شد. 10 مارس 1876 بل سخنرانی می کند "آقای واتسون، بیا اینجا، من تو را می خواهم." با استفاده از فرستنده مایع و گیرنده الکترومغناطیسی. 16 مه 1876 توماس ادیسون اولین درخواست ثبت اختراع را برای تلگراف آکوستیک ثبت کرد. 20 ژانویه 1877 ادیسون "اولین بار موفق شد جملات مفصل زیادی را از طریق سیم منتقل کند" با استفاده از دانه های کربن به عنوان مقاومت متغیر حساس به فشار تحت فشار یک دیافراگم (Josephson, p143).

نصب تلفن سانترال پاناسونیک

سانترال در همه حوزه های قضایی موجود نیست. رنگ های دیگر ممکن است معانی دیگری داشته باشند. به عنوان مثال، اطلاعات مربوط به سازمان های دولتی اغلب در صفحات آبی یا صفحات سبز چاپ می شود. فهرست های تلفن سانترال را می توان به صورت چاپی یا الکترونیکی منتشر کرد. اینترنت. در بسیاری از کشورها فهرست راهنماها هم به صورت کتاب منتشر می شوند و هم از طریق اینترنت در دسترس هستند. دایرکتوری های چاپی معمولاً به صورت رایگان عرضه می شدند. دایرکتوری های تلفن سانترال نوعی دایرکتوری شهری هستند. از قرن هجدهم، قبل از اختراع تلفن سانترال، کتاب هایی که ساکنان کل یک شهر را فهرست می کنند، به طور گسترده منتشر شدند. اولین فهرست تلفن سانترال، متشکل از یک تکه مقوا، در 21 فوریه 1878 صادر شد. 50 فرد، کسب و کار، و دفاتر دیگر در نیوهیون، کانکتیکات که دارای تلفن سانترال بودند، فهرست شده بود. دایرکتوری حروف الفبا نبود. هیچ عددی با افراد موجود در آن مرتبط نبود. در سال 1879، دکتر موزس گریلی پارکر پیشنهاد کرد که قالب فهرست تلفن سانترال تغییر کند تا مشترکین به ترتیب حروف الفبا ظاهر شوند و هر تلفن سانترال با یک شماره مشخص شود. دکتر پارکر از ترس اینکه لاول، چهار اپراتور ماساچوست دچار سرخک شوند و نتوانند مشترکین تلفن سانترال را به یکدیگر متصل کنند، به این ایده رسید. اولین فهرست تلفن سانترال بریتانیا در 15 ژانویه 1880 توسط The Telephone Company منتشر شد.