نصاب سانترال و سانترال دیجیتال
سانترال پاناسونیک کارکرده
سانترال تلفن سانترال مجازی ممکن است دارای بسیاری از امکانات دیگر مانند پست صوتی مجازی، فکس و سرویس خودکار باشد. بهتر است با شماره تلفن سانترال مجازی سعی کنید در تماس صرفه جویی زیادی داشته باشید. این شماره همه اعداد را در کنار هم قرار می دهد و بنابراین افراد تجاری مدیریت و حفظ شبکه مشتری را آسان خواهند کرد. این شبکه مجازی یک شبکه استاندارد از اعداد را ارائه می دهد. حتی اگر مقصد دور باشد، می توان با همان شماره تماس گرفت. برای رسیدن به شرکت از هر نقطه می توان با همان شماره محلی تماس گرفت. بنابراین این یک شبکه فوق العاده با یک شماره محلی واحد را تشکیل می دهد. تلفن سانترال رایگان یک مثال عالی برای شماره تلفن سانترال مجازی است. هیچ هزینه ای برای تماس از مشتری دریافت نمی شود. این یک شماره مشترک واحد برای شماره گیری از هر نقطه از کشور خواهد بود. بنابراین، افراد تجاری سعی می کنند مشتریان را جذب کنند، زیرا از آنها پیش بینی می شود که به مشتریان اهمیت می دهند. در شماره های مجازی نیز خطوط تلفن سانترالی وجود دارد که در آن به مشتریان برای تمامی سوالات پاسخ داده می شود یا مشتری باید به تمامی سوالات پاسخ دهد تا مشکل خود حل شود. به جای استخدام کارکنان برای پاسخگویی به خدمات، این بهترین کار را نشان خواهد داد.
شرکت سانترال پاناسونیک
سانترال GSM به زودی در سراسر اروپا فراگیر شد. سیستم های سلولی آنالوگ دهه 1980 اکنون به عنوان سیستم های "نسل اول" (یا 1G) نامیده می شوند و سیستم های دیجیتالی که در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 90 ظاهر شدند، به عنوان "نسل دوم" (2G) شناخته می شوند.. از زمان معرفی تلفن سانترال های همراه 2G، پیشرفت های مختلفی به منظور ارائه خدمات داده و برنامه های کاربردی مانند مرور اینترنت، پیام های متنی دو طرفه، انتقال تصویر ثابت و دسترسی به تلفن سانترال همراه توسط رایانه های شخصی انجام شده است. یکی از موفق ترین برنامه های کاربردی از این دست، iMode است که در سال 1999 در ژاپن توسط NTT DoCoMo، بخش خدمات تلفن سانترال همراه شرکت تلگراف و تلفن سانترال نیپون راه اندازی شد. iMode با پشتیبانی از دسترسی به اینترنت به وب سایت های منتخب، بازی های تعاملی، بازیابی اطلاعات و پیام های متنی، بسیار موفق شد. طی سه سال پس از معرفی، بیش از 35 میلیون کاربر در ژاپن تلفن سانترال های همراه مجهز به iMode داشتند. از سال 1985، یک گروه مطالعاتی از اتحادیه بین المللی مخابرات مستقر در ژنو (ITU) شروع به بررسی مشخصات سیستم های تلفن سانترال همراه عمومی آینده (FPLMTS) کرد. این مشخصات در نهایت پایه و اساس مجموعه ای از استانداردهای سلولی "نسل سوم" (3G) شد که در مجموع به عنوان IMT-2000 شناخته می شوند. استانداردهای 3G بر اساس چندین ویژگی است: استفاده از فناوری CDMA. توانایی در نهایت برای پشتیبانی از سه دسته از کاربران (خودرو، عابر پیاده، و ثابت)؛ و توانایی پشتیبانی از خدمات صوتی، داده و چند رسانه ای. اولین سرویس 3G جهان در اکتبر 2001 با سیستم ارائه شده توسط NTT DoCoMo در ژاپن آغاز شد. به زودی سرویس 3G توسط تعدادی اپراتور مختلف در ژاپن، کره جنوبی، ایالات متحده و سایر کشورها ارائه شد. تقاضای فزاینده ای که بر روی تلفن سانترال های همراه برای پردازش داده های حتی بیشتر از 3G اعمال می شود، می تواند منجر به توسعه فناوری 4G شود. در سال 2008 ITU فهرستی از الزامات را برای آنچه IMT-Advanced یا 4G نامید ارائه کرد. این الزامات شامل نرخ داده 1 گیگابیت در ثانیه برای کاربر ثابت و 100 مگابیت در ثانیه برای کاربر متحرک بود. ITU در سال 2010 تصمیم گرفت که دو فناوری LTE-Advanced (تکامل طولانی مدت؛ LTE) و WirelessMan-Advanced (همچنین WiMAX نامیده می شود) الزامات را برآورده می کنند.
